دینار کویتی

دینار کویتی (کد استاندارد جهانی: KWD) پول قانونی کشور کویت است. هر دینار کویتی به 1000 فلس تقسیم می‌شود. دینار کویتی با ارزش‌ترین واحد ارزی در جهان محسوب می‌شود.

تاریخچه

دینار در دهه 1960 برای جایگزینی با روپیه‌‌ی خلیج، که برابر با روپیه‌ی هند بود معرفی شد. هر روپیه در ابتدا برابر با یک پوند استرلینگ بود. بعد از اینکه روپیه در نرخ 1 شیلینگ و 6 پنس تثبیت شد، نرخ تبدیل آن به 3/1 13 روپیه برای 1 دینار تغییر کرد.

هنگامی که عراق در سال 1990 به کویت حمله کرد، دینار عراقی جایگزین دینار کویتی به عنوان پول شد و حجم زیادی اسکناس دینار کویتی توسط نیروهای مهاجم دزدیده شد. بعد از آزادسازی، دینار کویتی به عنوان پول ملی احیا شد و یک سری اسکناس جدید معرفی شد، که امکان باطل‌کردن اسکناس‌های قبلی، از جمله آنها که دزدیده شده بودند را به وجود آورد.

سکه‌های دینار کویتی

     

سکه‌های کویتی در سال 1961 معرفی شدند. طراحی سکه‌ها از اولین بار که ضرب شدند تغییری نکرده است. پشت سکه‌ها طرح یک قایق ماهیگیری (boom ship) و تاریخ ضرب شدن سکه‌ها هم به هجری و هم به میلادی با عددهای عربی نشان داده شده. روی سکه رقم ارزش سکه در یک دایره قرار گرفته و بالای آن عبارت «اماره‌الکویت» به عربی و پایین آن «کویت» به انگلیسی درج شده است.

برخلاف بسیاری از کشورهای دیگر خاورمیانه که سکه‌های 25/0 واحد خود دارند، در کویت سکه‌های 2/0 دیناری در گردش هستند.

سکه‌ی 1 فلس آخرین بار در سال 1988 ضرب شد.

 

اسکناس‌های دینار کویتی

تا به حال 6 سری اسکناس دینار کویتی چاپ شده است.

سری اول

اولین سری اسکناس دینار کویتی پس از تصویب قانون ارزی کویت در سال 1960 که منجر به تشکیل هیئت ارزی کویت شد، منتشر شد. این سری اسکناس‌های دینار کویتی از اپریل 1961 تا فوریه 1982 در گردش بود. این سری شامل رقم‌های 4/1، 2/1، 1، 5 و 10 دینار بود.

سری دوم

پس از تاسیس بانک مرکزی کویت در سال 1969 به عنوان جایگزینی برای هیئت ارزی کویت، سری جدید اسکناس‌های 4/1، 2/1 و 10 دینار از تاریخ نوامبر 1970 منتشر شدند. سپس در اپریل 1971 اسکناس‌های 1 و 5 دیناری سری دوم نیز منتشر شدند. این سری دوم دینار در فوریه 1982 جمع‌آوری شد.

سری سوم

سری سوم دینار کویتی در فوریه 1989، بعد از بر تخت نشستن امیر «الشیخ جابر الأحمد الجابر الصباح» منتشر شد. این سری در رقم‌های 4/1، 2/1، 1، 5 و 10 دینار منتشر شد. بعدتر در فوریه 1986 یک اسکناس 20 دیناری نیز منتشر شد. این سری از اسکناس‌ها نیز در نتیجه‌ی حمله و اشغال کویت، در تاریخ 30 سپتامبر 1991 باطل شد.

سری چهارم

بعد از آزادسازی کویت، در 24 مارچ 1991 یک سری چهارم اسکناس دینار با هدف به وجود آوردن شرایط برای باطل کردن هر چه زودتر اسکناس‌های قبلی منتشر شد. این اسکناس کویت تا 16 فوریه 1995 پول رسمی محسوب می‌شد. رقم‌های این اسکناس 4/1، 2/1، 1، 5، 10 و 20 دینار بود.

سری پنجم

سری پنجم اسکناس‌های دینار کویتی از 3 اپریل 1994 در گردش افتادند. این اسکناس‌های کویتی همراه با معیارهای امنیتی با فناوری بالایی منتشر شدند که اکنون تبدیل به استاندارد اسکناس‌های بانکی شده‌اند. رقم‌های این سری جدید دینار کویتی مانند رقم‌های سری چهارم بود. 

سری ششم

بانک مرکزی کویت سری ششم اسکناس‌های بانکی را از 29 ژون 2014 به گردش انداخت. در این سری برخی از رقم‌های برجسته هستند و افراد نابینا از طریق لمس کردن می‌توانند آنها را بشناسند. 

دلار کانادا (CAD)

دلار کانادا پول رسمی کانادا است. این ارز در سال 1858 معرفی شد و از آن زمان تمام محاسبات در کانادا با این پول ملی انجام شده است. مخفف انحصاری یا کد استاندارد دلار کانادا CAD است. نمادی که برای اشاره به دلار کانادا در محاسبات استفاده می‌شود C$ است.

ریشه‌ها و تاریخ

کانادا به واسطه‌ی پخش دلار اسپانیایی یا پزو در امریکای شمالی، و همین‌طور به خاطر استانداردسازی دلار امریکا در قرن‌های 18 و 19 تصمیم به استفاده از دلار به جای پوند استرلینگ گرفت. منطقه‌ی کِبِک (Québec) یکی از حامیان پر و پا قرص استفاده از دلار بود (بانک مونترئال در سال 1817 اسکناس‌های دلار منتشر کرد). این در حالی است که مستعمرات آتلانتیک که پیوندهای محکم‌تری با پادشاهی متحد بریتانیا داشتند چندان تمایلی به انتشار و استفاده از اسکناس دلار نداشتند.

به هر ترتیب استان کانادا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که تمام حساب‌ها از ژانویه 1858 به دلار لحاظ و محاسبه خواهند شد، و در همان سال سفارش اولین دلارهای کانادایی رسمی ترتیب داده شد. مستعمراتی که به زودی به کنفدراسیون کانادا می‌پیوستند به تدریج در سال‌های پس از آن یک سیستم ده‌دهی (decimal system) محاسباتی را در معاملات بانکی خود تطبیق دادند.

در نهایت، حکومت کانادا برنامه‌ی اقدام ارزی جامع را در اپریل 1871 به تصویب رساند که مطابق آن تمام ارزهای استان‌های مختلف با ارز واحدی به جای همه‌ی آنها، که دلار کانادایی باشد، جابجا می‌شدند. استاندارد طلا که دلار کانادا هم با آن مطابقت داشت، به شکل رسمی در تاریخ 10 اپریل 1933 فسخ شده و کنار گذاشته شد.

سکه‌‌ها و اسکناس‌های دلار کانادایی فعلی

در حال حاضر اسکناس‌های 5، 10، 20، 50 و 100 دلار کانادایی وجود دارند. سکه‌هایی که امروزه در کانادا در گردش هستند 1، 5، 10، 25، و 50 سنت، و 1 و 2 دلار کانادایی هستند. 

واقعیت‌هایی جالب درباره‌ی پوند بریتانیای کبیر

پوند استرلینگ قدیمی‌ترین ارز هنوز موجود در جهان، با ریشه‌هایی است که می‌توانند به دوران اروپای قاره‌ای برگردند.

نام این ارز از کلمه‌ی لاتین «libra» می‌آید، که به وزن و تعادل اشاره دارد. برای بیشتر از 300 سال بانک انگلستان مسئول انتشار اسکناس‌های پوند بود، و در تمام این مدت این اسکناس‌ها درگیر تغییرات زیادی بوده‌اند.

اولین سکه‌ی پوند در سال 1489، در دوران حکومت هنری هفتم ظاهر شد. کمی بعد از تاسیس بانک انگلستان در سال 1694 اسکناس‌های پوند در انگلستان به گردش در آمدند، که در اصل اسکناس‌های دست‌نویس بودند. پوند تا سال 1971 که سیستم اعشاری از راه رسید با سیستم پیچیده‌ی شیلینگ و پنی‌ها کار می‌کرد.

در سال 1660 ضرب سکه‌ی پوند مکانیکی شد و در طراحی آن خصیصه‌هایی مثل بغل‌نویسی حروف برای از بین بردن کارهایی مثل قیچی کردن پول ابداع شده بود.

در حالی که بیشتر کشورهای اروپایی یورو را به عنوان ارزی یگانه پذیرفته‌اند، پوند استرلینگ به عنوان ارزی مستقل به حیات خود ادامه داده است. این در حالی است که در اوائل قرن 21 به نظر می‌رسید پوند هم سرنوشت ارزهای اروپایی را داشته باشد.

«پوند اسکات» (اسکاتلند) تا سال 1707 وجود داشت. در آن سال اقدام اتحادی 1707 یک سیستم جدید پولی بر پایه ارزش پوندی که در جنوب مرزهای اسکاتلند رایج بود به وجود آورد. بانک اسکاتلند در سال 1695، فقط یک سال بعد از بانک انگلستان به وجود آمد، و هنوز هم به عنوان بخشی از HBOS، یکی از اجزای گروه بانکی لوید (Lloyds Banking Group)، در ادینبورگ به حیات خود ادامه می‌دهد.

کشورهای پوند استرلینگ

پوند استرلینگ ارز رسمی بریتانیا یا پادشاهی متحد (متشکل از انگلستان، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی) است.

سکه‌ها و اسکناس‌های فعلی پوند استرلینگ

در زمان حاضر در مجموع 5 رقم اسکناس پوند در بازار گردش دارد که چهار رقم متداول آن عبارت از 5£، 10£، 20£، و 50£ پوندی است. همچنین اسکناس‌های 1£ هم که در اسکاتلند چاپ می‌شوند وجود دارند اما به ندرت استفاده دارند. تمام اسکناس‌های پوند مشمول معیارهای امنیتی معینی هستند.

درباره‌ی سکه‌ها هم، آنهایی که در حال حاضر در گردش هستند رقم‌های 1، 2، 5، 10، 20، و 50 پنی و 1£ و 2£ پوندی می‌باشند. به مناسبت‌های مختلف سکه‌های 5£ پوندی نیز صادر می‌شود اما گردش آنها یکسره اتفاقی است.

چند نکته‌ی جالب درباره‌ی پوند استرلینگ

-          قدیمی‌ترین پول فعلی در دنیا است.

-          در سال 980 میلادی با یک پوند می‌شد 15 گاو خرید.

-          عبارت انگلیسی «یک پنی خرج کردن» به معنای دستشویی رفتن است، و ریشه در قیمت استفاده از دستشویی عمومی، که یک پنی بود دارد. این پول دادن در طول نمایشگاه بزرگ 1851 برای اولین بار شروع شد.

 

لیر ترکیه (TRY)

لیر ترکی پول قانونی در ترکیه محسوب می‌شود. لیر ارزی است که چندین فرایند تعدیل‌ ارزش را در طول تاریخ خود از سر گذرانده است. اثبات این ادعا را می‌‌توان در کتاب گینس یافت که در آن لیر ترکیه در دو دوره بی‌ارزش‌ترین پول دنیا بوده است: بین 1995 تا 1996، و از1999 تا 2004.

ریشه‌ها و تاریخ لیر ترکی

لیر ترکیه برای اولین بار به عنوان ارز رسمی ترکیه در 1844 معرفی شد. لیر جایگزین کوروس (kurus) شد که تا قبل از آن در این منطقه در گردش بود و بعد تبدیل به جزئی از لیر شد.

از 1844 تا 1881 لیر بر پایه دو سیستم استوار بود: ارزش آن یا برابر 6.61519 گرم طلای ناب و یا 99.8292 گرم نقره‌ی ناب بود. اما از 1881 تا 1941 استاندارد طلا مورد تائید بود. در طول جنگ جهانی اول ترکیه استاندارد طلا را رها کرد و لیر تا سال 1920 ارزش خود را از دست می‌داد.

بعد از دوره‌های مختلف ثابت‌سازی با پوند استرلینگ و فرانک فرانسه، در سال 1946 لیر با دلار امریکا با نرخ TRL 2.80 = USD 1 مورد ثابت‌سازی قرار گرفت. این برابری تا سال 1960 که لیر با نرخ 9 لیر در برابر 1 دلار تعدیل ارزش شد ادامه داشت. بعد از 1970 لیر به از دست دادن ارزش خود در یک جانشینی بسیار طولانی نرخ‌های تبادل ادامه داد.

به عنوان پی‌آمدی از تورم مزمن ترکیه از 1970 تا 1990 لیر متحمل یک تعدیل ارزش خیلی سخت شد. کشور عثمانی همواره نرخ تورم بالایی در قیاس با کشورهای پیشرفته‌ی دیگر داشت، اما هیچ وقت تورم ِحاد (hyperinflation) را تجربه نکرده بود.

در سال‌های اخیر تلاش شده تا لیر ترکیه ثبات به دست بیاورد و حتی ارزشی در مقابل دلار یا یورو به دست بیاورد. کتاب رکوردهای گینس لیر ترکیه را به عنوان سومین پول بی‌ارزش دنیا از 1995 تا 1996، و دوباره از 1999 تا 2004 طبقه‌بندی کرده است. در سال 2005 بعد از یک تعدیل ارزش دیگر لیر ترکیه، لیر ترکیه‌ی جدید منتشر شد، که تا 1 ژانویه 2009، یعنی زمانی که دوباره تحت عنوان «لیر ترکیه» بازنام‌گذاری شد، در گردش بود.

سکه‌ها و اسکناس‌های فعلی لیر ترکیه

در حال حاضر اسکناس‌های 5، 10، 20، 50، 100، و 200 لیر ترکیه‌ای وجود دارند و سکه‌های 1، 5، 10، 25 و 50 کوروسی (هر 100 کوروس یک لیر می‌شود) و 1 لیری وجود دارند.

یورو چیست؟

یورو (نشانه: €، کد: EUR) ارز رسمی اتحادیه اروپا و سرزمین‌های تحت نفوذ آن محسوب می‌شود. در حال حاضر 19 عضو از 28 عضو اتحادیه اروپا از یورو استفاده می‌کنند. به این گروه از دولت‌ها محدوده‌ی یورو یا منطقه‌ی یورو گفته می‌شود. یورو دومین ارز عمده‌ی جهان و بعد از دلار امریکا بیشترین ارز مورد معامله در بازار ارز خارجی (foreign exchange market) محسوب می‌شود. یورو به 100 سنت بخش می‌شود.

منطقه‌ی نفوذ

یورو به صورت رسمی در نهادهای اتحادیه اروپا و سرزمین‌های آن، 6 کشور اروپایی دیگر، و در نتیجه توسط به صورت روزانه توسط 343 میلیون نفر مورد استفاده قرار می‌گیرد. خارج از اتحادیه اروپا، در شماری از مستعمرات سابق اعضای اتحادیه اروپا نیز یورو به عنوان ارز رسمی داد و ستد می‌شود. علاوه بر این، 290 میلیون نفر در سراسر جهان از ارزهایی که با نرخ ثابت یورو هماهنگ شده‌اند استفاده می‌کنند.

یورو دومین ارز ذخیره‌ی عمده‌ی جهانی است و دومین ارز مورد معامله در بازارهای جهانی بعد از دلار امریکا است. در ماه اوت 2018 با بیش از 1.2 تریلیون یورو در گردش، یورو یکی از بالاترین ارزش‌های ترکیبی اسکناس و سکه‌ی در گردش در جهان را دارد، و دلار امریکا را پشت سر گذاشته است.

پیشینه‌ی یورو

تصمیم تعیین نام یورو به صورت رسمی در 16 دسامبر 1995 در مادرید اتخاذ شد. یورو به عنوان یک ارز محاسباتی در 1 ژانویه 1999 به بازارهای جهانی مالی معرفی، و جایگزین واحد ارزی اروپا (ECU) که قبل از آن تعریف شده بود گشت. سکه‌ها و اسکناس‌های فیزیکی یورو از 1 ژانویه 2002 به گردش مالی درآمده و تبدیل به پول کاربردی روزانه‌ی اعضای اصلی شد. از می 2002 یورو به تمامی جایگزین ارزهای قبلی کشورهای عضو شد. اواخر سال 2009 یورو غرق در بحران مالی منطقه‌ی اروپا (European sovereign-debt crisis) شد. این موضوع منجر به تشکیل شورای ثبات مالی اتحادیه اروپا (EFSF) و اصلاحات دیگری با هدف ثبات بخشیدن و تقویت یورو شد.

اداره

یورو توسط بانک مرکزی اروپا (ECB) که در برلین مستقر است و یوروسیستم (Eurosystem: متشکل از بانک‌های مرکزی اعضای اتحادیه اروپا) مدیریت و اداره می‌شود. بانک مرکزی اروپا به عنوان یک بانک مرکزی مستقل دارای حق اختیار کامل برای تعیین سیاست‌های پولی است. یوروسیستم در چاپ، ضرب، و توزیع اسکناس‌ها و سکه‌ها در تمام دولت‌های عضو، و کاربری سیستم‌های پرداخت منطقه‌ی یورو مشارکت دارد.

 

سکه‌های یورو

یورو به صد سنت (cents) تقسیم می‌شود (گاهی به آن سنت یورو گفته می‌شود، به خصوص وقتی قرار باشد از سِنت ارزهای دیگر تمیز داده شود). مطابق کنش‌های عرف اجتماعی اروپا، در جمع بستن کلمات یورو و سنت از s جمع، علیرغم کاربرد معمول انگلیسی آن استفاده نمی‌شود. در موارد دیگری هم از s جمع در کنار نسخه‌های محلی کلمه‌ی یورو و سنت، مثل سنتیم (centime) در فرانسه، استفاده می‌شود.

طرح سکه‌ها

تمام سکه‌های در گردش دارای یک لبه‌ی مشترک که رقم یا ارزش، و یک نقشه در پس‌زمینه را نمایش می‌دهند هستند. با توجه به تکثر زبانی در اتحادیه اروپا از نسخه‌ی الفبای لاتین یورو (در مقابل یونانی یا سیریلیک که کمتر معمول هستند) و از اعداد عربی استفاده می‌شود (در لبه‌ی دیگر از متن‌های ملی دیگر استفاده می‌شود اما از زبان‌های دیگر بر روی لبه‌ی مشترک اجتناب می‌شود). برای ارقام به جز بر روی سکه‌های 1، 2، و 5 سنت، نقشه‌ی پس‌زمینه تنها 15 کشور عضو که زمانی که یورو معرفی شد عضو بودند نمایش داده می‌شد. از سال 2007 و 2008 این نقشه‌ی قدیمی در حال عوض شدن با نقشه‌ای از اروپا است که کشورهای خارج از اتحادیه مثل نروژ، بلاروس، و ترکیه را نیز نشان می‌دهد. سکه‌های 1، 2، و 5 سنت اما با همان طرح قدیم توزیع می‌شوند که در آن نقشه‌ی 15 کشور عضوی که در سال 2002 عضو بوده‌اند برجسته شده‌اند. سکه‌های یورو یک طرف ملی هم دارند که تصویری را نشان می‌دهد که به صورت اختصاصی توسط کشوری که سکه‌ها را منتشر می‌کند انتخاب می‌شود. سکه‌های یوروی هر کدام از کشورهای عضو می‌توانند آزادانه در هر یک از کشورهایی که عضو یورو شده‌اند استفاده شوند.

ارقام سکه‌ها

سکه‌های یورو با رقم‌های 2€، 1€، 50c، 20c، 10c، 5c، 2c، و 1c توزیع می‌شوند. برای اجتناب از استفاده از دو سکه‌ی از همه کوچک‌تر، بعضی معاملات نقدی در هلند و ایرلند (با توافق خودخواسته) و در فنلاند (طبق قانون) به نزدیک‌ترین 5سنت گرد می‌شوند. این عمل از سوی کمیسیون اروپا مورد نکوهش قرار گرفته چرا که باعث سر باز زدن بعضی از فروشگاه‌ها از پذیرش اسکناس‌های یوروی با ارزش بالا شده است.

سکه‌های یادبود 2€ با تغییرات طرح لبه‌ی ملی منتشر شدند. اینها شامل سکه‌های منتشر شده‌ی معمول، مثل سکه‌ی 2€ یادبود برای پنجاهمین سالگرد امضای معاهده‌ی رم، و سکه‌های منتشره‌ی ملی، مثل سکه‌ی یادبود المپیک تابستانی 2004 که توسط یونان منتشر شده می‌شوند. این سکه‌ها در تمام منطقه‌ی اروپا پول قانونی محسوب می‌شود. سکه‌های مجموعه‌دار با رقم‌های مختلف دیگر نیز منتشر می‌شوند، اما غرض از آنها توزیع عمومی نیست، و تنها در کشور عضوی که آنها را صادر کرده پول قانونی محسوب می‌شوند. 

اسکناس‌های دلار

قانون اساسی ایالات متحده تضمین می‌کند که کنگره باید قدرت «استقراض پول به اعتبار ایالات متحده‌» را داشته باشد. کنگره‌ی امریکا این قدرت را با تامین اعتبار بانک ریزرو فدرال (Federal Reserve Banks) برای انتشار اسکناس ریزرو فدرال (Federal Reserve Notes) به اجرا گذاشته است. اسکناس‌های ریزرو فدرال از سوی قانون به عنوان «پول قانونی» برای پرداخت قرائض تعیین شده‌اند. کنگره حق انتشار بیش از ده نوع دیگر از اسکناس، از جمله اسکناس ایالات متحده (United States Note) و اسکناس بانکی ریزرو فدرال (Federal Reserve Bank Note) را نیز صادر کرده است. اسکناس ریزرو فدرال تنها نوع اسکناسی است که بعد از دهه‌ی 1970 در گردش باقی مانده است.

رقم‌های اصلی

رقم‌های فعلی اسکناس ریزرو فدرال شامل اسکناس‌های 1$، 2$، 5$، 10$، 20$، 50$، و 100$ می‌باشد. چاپ اسکناس رقم‌های بالاتر از 100$ در سال 1946 متوقف شد و این اسکناس‌ها به‌شکل رسمی در 1969 از گردش خارج شده و جمع‌آوری شدند. این اسکناس‌های درشت در وهله‌ی اول در معاملات بین‌بانکی و سازمان مبارزه با جرایم سازمان‌یافته (organized crime) مورد استفاده بودند. استفاده‌ی بعدی آنها بود که باعث شد رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون مقررات توزیع جدید وضع کند و این استفاده‌ها در سال 1969 متوقف شد. با ظهور بانکداری الکترونیکی ضرورت استفاده از آنها پایین آمد. اسکناس‌های رقم‌های 500$، 1.000$، 5.000$، 10.000$ و 100.000$ همه در یک زمان تولید شدند. به استثنای اسکناس 100.000$ (که تنها دریک مجموعه‌ی سال 1934 لایسنس طلا منتشر شدند و هرگز به صورت عمومی توزیع نشدند؛ و مالکیت‌شان غیرقانونی است) باقی این اسکناس‌ها اکنون از موارد مجموعه‌داران محسوب شده و بالاتر از چیزی که روی آنها ثبت شده برای مجموعه‌داران ارزش دارند.

مشخصه‌ی لمس‌پذیر

در اسکناس‌های دلاری که بعد از 2004 چاپ شده‌اند با وجود غالب بودن رنگ سبز، از رنگ‌های دیگر برای متمایز کردن رقم‌های متفاوت استفاده شده است. مطابق تصمیمی که در سال 2008 در یک قانون دسترس‌پذیرسازی بین انجمن نابینایان امریکایی و اداره‌ی ضرب و چاپ (Bureau of Engraving and Printing) صورت گرفته است برنامه‌ریزی شده که در طراحی‌های بعدی همه‌ی اسکناس‌ها – به جز 1$ و نسخه‌ی فعلی 100$ - یک مشخصه‌ی برجسته‌ی لمس‌پذیر کار گذاشته شود. همچنین قرار شده اعداد چاپ‌شده بزرگ‌تر، با کنتراست بالاتر، تفاوت‌های رنگ بیشتر، و توزیع خوانایی ارز بهبود یابد تا به افراد دارای ضعف بینایی در دوره‌ی گذار کمک کند. ی

تاریخ سکه‌ی دلار

سکه‌ی دلار امریکایی (dollar coin) ابتدا بر اساس ارزش و ظاهر دلار اسپانیایی (Spanish dollar) یا سکه‌ی هشت‌تایی که در آمریکای اسپانیایی (Spanish America) از قرن 16 تا 19 متداول بود ساخته شد. اولین سکه‌های دلار توسط ضرابی ایالات متحده (United States Mint: تاسیس 1972) ساخته شدند. این سکه‌های دلار از نظر اندازه و ترکیب شبیه به دلار اسپانیایی بودند و در پرو و مکزیک ضرب شدند. دلار اسپانیایی، دلارهای نقره‌ای امریکایی، و بعدتر پزوی نقره‌ای مکزیکی در کنار یک‌دیگر در ایالات متحده جریان داشتند. دلار اسپانیا و پزوی مکزیکی تا زمان برنامه‌ی اقدام ضرب سکه 1857 (Coinage Act of 1857) به عنوان پول رایج در ایالات متحده گردش داشتند. سکه‌های کولونی‌های مختلف نیز رایج بودند. سکه‌ی دلار لیون (lion dollar) در کولونی دویچ نیوندرلندز (نیویورک) محبوب بود، اما این سکه در تمام کولونی‌های انگلیسی در طول قرن 17 و 18 نیز رایج بود. نمونه‌هایی که بین کولونی‌ها رایج بودند معمولا طوری ساییده می‌شدند که طرح آنها به تمامی قابل تشخیص نبود، برای همین گاهی برای اشاره به آنها از عنوان «دلار سگ» استفاده شده.

وزن فلز

طبق قانون ضرب سکه‌ی دلار 1972 وزن دلار امریکا بر پایه دلار اسپانیایی و 371 گِرِین (grains) و 4 شانزدهم یک گرین نقره‌ی خالص یا 416 گرین (27.0 گرم) نقره‌ی استاندارد تعیین شده است. در این قانون برای سکه‌ی «عقاب» 247 گرین و 4 هشتم یک گرین یا 270 گرین از طلا (باز هم با توجه به خلوص) تعیین شده است.

چهره‌ها

پول اولیه امریکا چنان که امروز مرسوم است تصویر صورت رئیس‌ جمهور را نشان نمی‌داد؛ هر چند که امروز، طبق قانون، تنها چهره‌ی یک متوفی می‌تواند بر روی پول امریکا چاپ شود. در واقع حکومت تازه‌ تاسیس امریکا هویت خود را برعلیه چاپ تصویر چهره‌ی رهبران بر روی پول، که عملی شبیه به سیاست‌های پادشاهی‌های اروپایی می‌شد تعریف می‌کرد. این پولی که ما امروز می‌شناسیم، چهره‌های چاپ شده روی خود را به تازگی و از اوایل قرن 20 به دست آورده. تا پیش از آن «کله»هایی که روی آن چاپ می‌شد شامل تصویر پیکرهای نشسته و ایستاده‌ی اسطوره‌های یونانی و رومی و ترکیب آنها با بومیان امریکایی بود. آخرین سکه‌هایی که به شخصیت‌های تاریخی امریکا برگردانده شدند در سکه‌ی دایم 1946 (روزولت) و سکه‌ی دلار 1971 (آیزنهاور) تغییر کردند.

نئو (NEO) چیست؟

نئو یک پلتفرم اقتصادی نسل جدید است. پلتفرم نئو قبل‌تر با نام انتشیرز (Antshares) فعالیت می‌کرد. نئو به معنای جدید و جوان در زبان یونانی است. محبوبیت نئو در دنیای ارزهای دیجیتال در حال افزایش است اما بسیاری از افراد به درستی نمی‌دانند که موضوع آن چیست. معمولا نئو را با اتروم مقایسه می‌کنند.

نئو که به «اتروم چینی» هم معروف شده کلی جاذبه پیدا کرده است. در حالی که از بسیاری جهات نئو شبیه اتروم است، دارای برخی ویژگی‌های دیگر نیز هست که نیازمند بررسی بیشتر هستند.

تاریخچه‌ی بلاک‌چین نئو

مطابق چیزی که در وبسایت نئو منتشر شده، نئو یک «پروژه‌ی بلاک‌چین اجتماع‌محور غیرانتفاعی است که تکنولوژی بلاک‌چین و هویت دیجیتال را تبدیل به دارایی‌های دیجیتالی‌شده می‌کند. تا از این طریق مدیریت دارایی‌های دیجیتال را با استفاده از قراردادهای هوشمند خودکار سازد، و «اقتصاد هوشمند» را از طریق یک شبکه‌ی توزیع‌یافته متحقق سازد.»

هدف اصلی نئو تبدیل شدن به شبکه‌ای توزیع‌یافته برای «اقتصاد هوشمند» است. در وبسایت آنها آمده:

دارایی‌های دیجیتال + هویت دیجیتال + قرارداد هوشمند = اقتصاد هوشمند.

نئو به وسیله شرکت تحقیق و توسعه‌ی بلاک‌چین «آن‌چین» (OnChain) که در شانگهای فعال است توسعه یافته. پروژه‌ی نئو در دو مرحله به مزایده‌ی عمومی گذاشته شد. در مرحله‌ی اول که در ماه اکتبر 2015 صورت گرفت در طول 10 روز 17.5 میلیون توکن نئو به ارزش 550.000 دلار فروخته شد. در دومین مزایده‌ی عمومی، 22.5 میلیون توکن نئوی باقی‌مانده با ارزش 4.5 میلیون دلار به فروش رفت.

قرارداد هوشمند

بگذارید برای آنها که نمی‌دانند قرارداد هوشمند چیست توضیحاتی بدهیم. قراردادهای هوشمند قراردادهای خودکار شده هستند. آنها تحت شرایط خاصی که در کد آنها ذکر می‌شود خود-اجرایی هستند یعنی وقتی که شرایط معینی به وجود بیاید مورد اجرا قرار می‌گیرند.

 

هر چیزی که بر روی بلاک‌چین اجرا می‌شود لازم است که تغییرناپذیر باشد و باید قابلیت اجرا از طریق چندین نود را بدون اینکه به اتحاد آن خدشه‌ای وارد شود داشته باشد. در نتیجه‌ی این قواعد، کارکرد یافتن قرارداد هوشمند نیاز به سه چیز دارد:

-          قطعیت‌پذیر باشد.

-          فسخ و پایان‌پذیر باشد.

-          منزوی و جدا باشد.

اجزای سیستم نئو

-          الگوریتم DBFT (این الگوریتم به جای روش‌های سنتی گواهی-کار و گواهی-سهام مورد استفاده قرار می‌گیرد)

-          NeoX: این سیستم قابلیت اجرا و عمل کردن از طریق چندین بلاک‌چین را به وجود می‌آورد

-          NEO Contract (قرارداد نئو): مکانیسم ساختن قراردادهای هوشمند (منطبق با زبان‌های از پیش موجود مثل C#، VB.NET، F#، JAVA، Kotlin)

-          NeoFS: این سرویسی است که امکان ذخیره‌ی نامتمرکز (مثل یک دراپ‌باکس فرد به فرد) را ایجاد می‌کند

-          NeoQ: برای حفظ امنیت از سیستمی برای مقابله با کامپیوترهای کوانتوم استفاده می‌کند

 

چه چیزی در نئو با اتروم فرق دارد؟

نئو از بسیاری از زبان‌های کدنویسی پشتیبانی می‌کند در حالی که اتروم تنها با زبان خاص خودش که Solidity است هماهنگ است. این یعنی توسعه‌دهندگان قبل از هر توسعه‌ای باید این زبان را یاد بگیرند.

دو نوع ارز دیجیتال: نئو (NEO) دربرابر گاس (GAS)

اکوسیستم نئو دارای دو نوع توکن یا ارز است:

-          نئو – که قبل‌تر به نام انتشیرز (Antshares) شناخته می‌شد

-          گاس – که قبل‌تر به نام انتکوینز (Antcoins) شناخته می‌شد

 

مالکیت ارز نئو به دارنده حق می‌دهد تا در مورد تصمیمات و مدیریت شبکه تصمیم‌گیری کند. 

بایننس چیست؟

بایننس (Binance) یکی از محبوب‌ترین پلتفرم‌های تجارت ارز دیجیتال به حساب می‌آید.اغلب کسانی که سهمی در جهان ارزهای دیجیتال دارند با بایننس آشنا هستند. توکن BNB، که به آن بایننس کوین هم گفته می‌شود، ارز دیجیتال این پلتفرم محسوب می‌شود. بی‌ان‌بی یک بخش کلیدی برای تامین منابع بیننس بود، و حالا به چندین کارکرد مهم خدمت می‌رساند. ارز دیجیتال بی‌ان‌بی مطابق استاندارد ارزی ERC20 عمل می‌کند و به صورت بومی بر روی بلاک‌چین اتروم اجرا می‌شود. 

پیش از اینکه نگاه دقیق‌تری به ارز دیجیتال بی‌ان‌بی بیاندازیم، لازم است که دست‌کم درکی پایه‌ای از پلتفرم بایننس داشته باشید. اگر نمی‌دانید لازم است متوجه باشید که بایننس یکی از محبوب‌ترین صرافی‌های ارز دیجیتال است. این صرافی به نسبت جوان به حساب می‌آید، چرا که در میانه‌ی سال 2017 افتتاح شده، اما مطمئنا نفوذ مثبت بسیار قدرتمندی دارد و محبوبیت بسیار بالایی دارد.

بایننس توانایی پردازشی به تعداد 1.4 میلیون سفارش در ثانیه را دارا است، با تقاضایی که گسترش می‌یابد هماهنگ می‌شود، و تقریبا تمام وسیله‌ها، از جمله یک پلتفرم وب را پشتیبانی می‌کند. این نرخ بالای پردازش از طریق انجین اختصاصی بایننس انجام می‌شود که مشکلات صرافی‌های دیگر دیجیتال که قادر به هماهنگ شدن با تقاضا نیستند را برطرف می‌کند. بایننس همچنین از طریق سیال‌بودن بالایی که دارد و نرخ‌های پایین تجاری‌اش در رقابت با صرافی‌های دیگر، حتی بدون تخفیف دادن بابت استفاده بی‌ان‌بی در حساب، توانایی بالایی دارد.

ارز دیجیتال بی‌ان‌بی (BNB)

قیمت بی‌ان‌بی در حین نوشتن این مطلب حدود 110.000 برابر با 10.18دلار امریکا است. این ارز دیجیتال در رده‌ی 16 ارزهای دیجیتال جهانی قرار دارد. ظرفیت بازار بی‌ان‌بی 972.18 میلیون دلار است.

سوزاندن بی‌ان‌بی چیست؟

یکی از بخش‌های کلیدی در ارز دیجیتال بی‌ان‌بی طرح‌هایی است که برای بازخرید و مرجوع کردن ارزهای فروخته شده و سوزاندن آنها دارد. این فرایند در کاغذ سفید (به سند تشریح سیستم ارزهای دیجیتال که توسط خود آنها ارائه می‌شود کاغذ سفید می‌گویند) بایننس توصیف شده است. برای آنها که در جریان نیستند می‌توان به سادگی گفت که بایننس 20 درصد از سود هر فصل خود را به مرجوع کردن و سوزاندن بی‌ان‌بی اختصاص می‌دهد. بایننس به این فرایند تا زمانی که عرضه‌ی بی‌ان‌بی به 50 درصد مبلغ اصلی، با 100میلیون بی‌ان‌بی باقی‌مانده برسد ادامه می‌دهد. تمام معاملات بازخریدی که بایننس برای سوزاندن انجام می‌دهد از طریق بلاک‌چین برای شفاف‌سازی اعلام می‌شوند. ایده‌ای که پشت سوزاندن سکه‌های بایننس وجود دارد ایده‌ی بسیار استراتژیک است. با کاهش تعداد ارزهای در گردش، با فرض اینکه تقاضا ثابت باقی می‌ماند، ارزش ارزهای موجود افزایش می‌یابد. ارزش آنها با توجه به اینکه تقاضا بالاتر می‌رود به درجه‌ای بالاتر می‌رسد، و این چیزی است که با توجه به محبوبیت بایننس احتمال بالایی دارد.

بایننس چین

بایننس برنامه‌هایی برای توسعه‌ی نوعی جدید از صرافی دیجیتال نامتمرکز دارد که به عنوان بایننس چین شناخته می‌شود. این صرافی دیجیتال برای تامین قدرت از بی‌ان‌بی استفاده می‌کند، که منجر به بالا رفتن تقاضا برای آن و به این ترتیب بالا رفتن ارزش آن می‌شود. بایننس چین یک بلاک چین عمومی خواهد بود که بر تجارت و انتقال دارایی‌های ارزشمند بلاک چین متمرکز خواهد بود.