سکه‌های یورو

یورو به صد سنت (cents) تقسیم می‌شود (گاهی به آن سنت یورو گفته می‌شود، به خصوص وقتی قرار باشد از سِنت ارزهای دیگر تمیز داده شود). مطابق کنش‌های عرف اجتماعی اروپا، در جمع بستن کلمات یورو و سنت از s جمع، علیرغم کاربرد معمول انگلیسی آن استفاده نمی‌شود. در موارد دیگری هم از s جمع در کنار نسخه‌های محلی کلمه‌ی یورو و سنت، مثل سنتیم (centime) در فرانسه، استفاده می‌شود.

طرح سکه‌ها

تمام سکه‌های در گردش دارای یک لبه‌ی مشترک که رقم یا ارزش، و یک نقشه در پس‌زمینه را نمایش می‌دهند هستند. با توجه به تکثر زبانی در اتحادیه اروپا از نسخه‌ی الفبای لاتین یورو (در مقابل یونانی یا سیریلیک که کمتر معمول هستند) و از اعداد عربی استفاده می‌شود (در لبه‌ی دیگر از متن‌های ملی دیگر استفاده می‌شود اما از زبان‌های دیگر بر روی لبه‌ی مشترک اجتناب می‌شود). برای ارقام به جز بر روی سکه‌های 1، 2، و 5 سنت، نقشه‌ی پس‌زمینه تنها 15 کشور عضو که زمانی که یورو معرفی شد عضو بودند نمایش داده می‌شد. از سال 2007 و 2008 این نقشه‌ی قدیمی در حال عوض شدن با نقشه‌ای از اروپا است که کشورهای خارج از اتحادیه مثل نروژ، بلاروس، و ترکیه را نیز نشان می‌دهد. سکه‌های 1، 2، و 5 سنت اما با همان طرح قدیم توزیع می‌شوند که در آن نقشه‌ی 15 کشور عضوی که در سال 2002 عضو بوده‌اند برجسته شده‌اند. سکه‌های یورو یک طرف ملی هم دارند که تصویری را نشان می‌دهد که به صورت اختصاصی توسط کشوری که سکه‌ها را منتشر می‌کند انتخاب می‌شود. سکه‌های یوروی هر کدام از کشورهای عضو می‌توانند آزادانه در هر یک از کشورهایی که عضو یورو شده‌اند استفاده شوند.

ارقام سکه‌ها

سکه‌های یورو با رقم‌های 2€، 1€، 50c، 20c، 10c، 5c، 2c، و 1c توزیع می‌شوند. برای اجتناب از استفاده از دو سکه‌ی از همه کوچک‌تر، بعضی معاملات نقدی در هلند و ایرلند (با توافق خودخواسته) و در فنلاند (طبق قانون) به نزدیک‌ترین 5سنت گرد می‌شوند. این عمل از سوی کمیسیون اروپا مورد نکوهش قرار گرفته چرا که باعث سر باز زدن بعضی از فروشگاه‌ها از پذیرش اسکناس‌های یوروی با ارزش بالا شده است.

سکه‌های یادبود 2€ با تغییرات طرح لبه‌ی ملی منتشر شدند. اینها شامل سکه‌های منتشر شده‌ی معمول، مثل سکه‌ی 2€ یادبود برای پنجاهمین سالگرد امضای معاهده‌ی رم، و سکه‌های منتشره‌ی ملی، مثل سکه‌ی یادبود المپیک تابستانی 2004 که توسط یونان منتشر شده می‌شوند. این سکه‌ها در تمام منطقه‌ی اروپا پول قانونی محسوب می‌شود. سکه‌های مجموعه‌دار با رقم‌های مختلف دیگر نیز منتشر می‌شوند، اما غرض از آنها توزیع عمومی نیست، و تنها در کشور عضوی که آنها را صادر کرده پول قانونی محسوب می‌شوند. 

اسکناس‌های دلار

قانون اساسی ایالات متحده تضمین می‌کند که کنگره باید قدرت «استقراض پول به اعتبار ایالات متحده‌» را داشته باشد. کنگره‌ی امریکا این قدرت را با تامین اعتبار بانک ریزرو فدرال (Federal Reserve Banks) برای انتشار اسکناس ریزرو فدرال (Federal Reserve Notes) به اجرا گذاشته است. اسکناس‌های ریزرو فدرال از سوی قانون به عنوان «پول قانونی» برای پرداخت قرائض تعیین شده‌اند. کنگره حق انتشار بیش از ده نوع دیگر از اسکناس، از جمله اسکناس ایالات متحده (United States Note) و اسکناس بانکی ریزرو فدرال (Federal Reserve Bank Note) را نیز صادر کرده است. اسکناس ریزرو فدرال تنها نوع اسکناسی است که بعد از دهه‌ی 1970 در گردش باقی مانده است.

رقم‌های اصلی

رقم‌های فعلی اسکناس ریزرو فدرال شامل اسکناس‌های 1$، 2$، 5$، 10$، 20$، 50$، و 100$ می‌باشد. چاپ اسکناس رقم‌های بالاتر از 100$ در سال 1946 متوقف شد و این اسکناس‌ها به‌شکل رسمی در 1969 از گردش خارج شده و جمع‌آوری شدند. این اسکناس‌های درشت در وهله‌ی اول در معاملات بین‌بانکی و سازمان مبارزه با جرایم سازمان‌یافته (organized crime) مورد استفاده بودند. استفاده‌ی بعدی آنها بود که باعث شد رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون مقررات توزیع جدید وضع کند و این استفاده‌ها در سال 1969 متوقف شد. با ظهور بانکداری الکترونیکی ضرورت استفاده از آنها پایین آمد. اسکناس‌های رقم‌های 500$، 1.000$، 5.000$، 10.000$ و 100.000$ همه در یک زمان تولید شدند. به استثنای اسکناس 100.000$ (که تنها دریک مجموعه‌ی سال 1934 لایسنس طلا منتشر شدند و هرگز به صورت عمومی توزیع نشدند؛ و مالکیت‌شان غیرقانونی است) باقی این اسکناس‌ها اکنون از موارد مجموعه‌داران محسوب شده و بالاتر از چیزی که روی آنها ثبت شده برای مجموعه‌داران ارزش دارند.

مشخصه‌ی لمس‌پذیر

در اسکناس‌های دلاری که بعد از 2004 چاپ شده‌اند با وجود غالب بودن رنگ سبز، از رنگ‌های دیگر برای متمایز کردن رقم‌های متفاوت استفاده شده است. مطابق تصمیمی که در سال 2008 در یک قانون دسترس‌پذیرسازی بین انجمن نابینایان امریکایی و اداره‌ی ضرب و چاپ (Bureau of Engraving and Printing) صورت گرفته است برنامه‌ریزی شده که در طراحی‌های بعدی همه‌ی اسکناس‌ها – به جز 1$ و نسخه‌ی فعلی 100$ - یک مشخصه‌ی برجسته‌ی لمس‌پذیر کار گذاشته شود. همچنین قرار شده اعداد چاپ‌شده بزرگ‌تر، با کنتراست بالاتر، تفاوت‌های رنگ بیشتر، و توزیع خوانایی ارز بهبود یابد تا به افراد دارای ضعف بینایی در دوره‌ی گذار کمک کند. ی

اسامی مستعار دلار

اصطلاح عامیانه‌ی «باک(ز)» معمولا برای اشاره‌ به دلار کشورهای مختلف، از جمله دلار امریکا مرسوم است. این اصطلاح که به قرن 18 برمی‌گردد، احتمالا متاثر از تجارت چرم دوره‌ی استعمار است. همچنین، احتمال هم دارد که از یک اصطلاح در بازی پوکر برگرفته شده باشد. «پشت‌سبز» (Greenback) هم اسم مستعار دیگری است که به خصوص در قرن 19 به دلار تقاضایی (Demand Note) که آبراهام لینکلن برای تامین مالی هزینه‌های جنگ داخلی برای شمالی‌ها ساخته بود اشاره داشت. دلار تقاضایی اصلی در رنگ‌ سیاه و سبز در پشت آن چاپ شده بود. هنوز هم از این اصطلاح برای اشاره به دلار امریکا استفاده می‌شود. اسم‌های دیگر دلار شامل اینها می‌شود: «سبزرشوه» (greenmail)، «سبز»، «رئیس‌جمهورهای مرده» (به این خاطر که تصویر رئیس‌جمهورهای متوفی روی کاغذهای دلار چاپ می‌شود).

اسامی مستعار رقم‌دار

یک «گرند» (grand) که گاهی به سادگی به صورت «جی» مخفف می‌شود، یک اصطلاح متداول برای اشاره به 1000 دلار است. پس‌وند «کِی» (K or k: برگرفته از Kilo، کیلو) هم یک اصطلاح متداول دیگر برای اشاره به این مقدار (مثل «$10k» که یعنی 10000دلار) است. در هر حال دلار 1000 دلاری دیگر مورد استفاده‌ی عام نیست. اصطلاحات «هنگفت» یا «دسته» هم هستند، که معمولا برای اشاره به دسته‌ی چندتایی 1000دلار (مثل «پنجاه دسته» به معنای 50000دلار) به کار می‌رود.

برای اشاره به اسکناس 100دلاری از اسامی مستعاری مثل «بنجامین»، «بنجی»، «بن»، یا «فرانکلین» (اشاره به بنجامین فرانکلین Benjamin Franklin)، «سی کاغذی» (C عدد رومی برای 100 است)، «اسکناس قرن»، یا «بیل» (bill، مثل «دو بیل» یعنی 200دلار) استفاده می‌شود.

به اسکناس 50 دلاری گه‌گاه یک «چوب» یا یک «گرنت» (اشاره به تصویر اولیس. اس. گرنت Ulysses S. Grant) می‌گویند. اسکناس 20دلاری اسم‌های مستعاری مثل «جفت چوب‌بند» (double sawbuck)، «جکسون» (اشاره به تصویر Andrew Jackson)، یا «جفت عقاب» دارد. اسامی مستعاری مثل «چوب‌بند»، «ده خال»، یا «همیلتون» (اشاره به تصویر Alexander Hamilton) برای ارجاع به 10دلاری کاربرد دارند. 5دلاری اسم‌هایی مثل «لینکلن»، «بال‌»، «پنج‌خونه» و «پنج‌ خال» دارد. اسکناس کم‌کاربرد 2دلاری هم با اسامی مستعاری مثل «دولو»، «تام»، و «جفرسون» (اشاره به Thomas Jefferson) شناخته می‌شود. 1دلاری هم به «تک» یا «باک» معروف است.

همچنین به دلار با اصطلاح «استخوان» یا به صورت جمع «استخوان‌ها» هم اشاره می‌شود. طرح‌های جدیدتر دلار، با تصاویر صورت‌هایی که روی تمام کاغذ می‌نشینند به جای اینکه در قاب قرار بگیرند نیز با اسم‌هایی مثل «صورت بزرگ» یا «پول مونوپولی» صدا می‌شوند.

اسم مستعار خارجی

«پیاست» (Piastre) کلمه‌ی فرانسوی سنتی برای اشاره به دلار امریکا در زبان فرانسوی است. در فرانسوی مدرن از خود کلمه‌ی دلار استفاده می‌شود. پیاست امروزه تبدیل به اصطلاحی عامیانه برای اشاره به دلار در سرزمین‌های فرانسوی زبان، به ویژه‌ هایتی شده است.

 

دلار امریکا

دلار ایالات متحده‌ امریکا (نشانه: $، کد: USD، همچنین با مخفف US$ مطرح است و به آن تحت عناوینی مثل دلار، دلار ایالات متحده و دلار امریکایی اشاره می‌شود) مطابق قانون اساسی ایالات متحده امریکا از سال 1792 ارز رسمی این کشور و سرزمین‌های متعلق به آن است. برای مقاصد بیشتر کاربردی، دلار به صد بخش کوچک‌تر به نام سِنت (cent: ¢) تقسیم می‌شود. اما بعضا برای مقاصد حسابداری به هزار بخش کوچک‌تر به نام میل (₥: mills) تقسیم می‌شود.

بعد از ابلاغیه تعلیق 1971 (suspension in 1971) که تبدیل پول کاغذی امریکا به هر نوع فلز گرانبها را منع می‌‎‌کند، دلار ایالات متحده، در عمل (de facto)، یک پول فیات (fiat money: ارزهای دارای پایه‌ی دولتی) محسوب می‌شود. از آنجا که دلار بیشترین استفاده را در معاملات بین‌المللی دارد، ذخیره‌ی ارزی اصلی جهان محسوب می‌شود. چندین کشور از دلار به عنوان پول رسمی خود استفاده می‌کنند، و در بسیاری از کشورهای دیگر در عمل پول محسوب می‌شود. جدا از ایالات متحده‌ی امریکا، دلار در دو سرزمین خارجی بریتانیا در دریای کاراییب، یعنی جزایر ویرجین بریتانیا (British Virgin Islands)، و جزایر تورک و کایکوس (Turks and Caicos Islands) نیز تنها ارز رسمی محسوب می‌شود. مطابق تخمینی که در 27 ژون 2018 صورت گرفت، در حدود 1.67 تریلیون دلار در گردش وجود دارد که از این مقدار 1.62 تریلیون دلار مطابق با ملاحظات ذخایر فدرال (Federal Reserve Notes) به صورت اسکناس هستند (50 میلیارد دلار باقی‌مانده به صورت سکه هستند).

 زمینه‌ حقوقی دلار امریکا

بند 8 ماده‌ی 1 قانون اساسی ایالات متحده امریکا قدرت «سکه زدن پول» را به کنگره تفویض می‌کند. قوانینی که این قدرت را کارگذاری می‌کنند در حال حاضر در سرفصل 31 تبصره‌های قانون اساسی امریکا (31 U.S.C. § 5112) تبصره‌بندی شده‌اند. بخش 5112، فرم‌هایی که دلار ایالات متحده باید مطابق آن صادر شوند را توصیف می‌کند. در این بخش دلارهای غیر مرسومی مثل Sacagawea dollar و عقاب نقره‌ای امریکا (American Silver Eagle) توصیف شده‌اند. همچنین در بخش 5112 از عنوان 31 قانون اساسی امریکا قواعد ضرب و انتشار سکه‌های دیگر، که رده‌ی ارزشی بین یک سِنت تا 100 دلار دارند، تبصره‌بندی شده‌اند.

قانون اساسی تضمین می‌کند که «اظهاریه و حساب‌ منظم دریافت‌ها و هزینه‌کردهای تمام پول عمومی باید گاه به گاه منتشر شود». این پیش‌بینی قانون اساسی در بخش 331 از سرفصل 31 تبصره‌های قانون ایالات متحد به تفصیل‌بندی شده است. مجموعه محاسباتی که در «اظهاریه‌ها» قرار گرفته درحال حاضر به صورت دلار ایالات متحده بیان می‌شوند (برای مثال نگاه کنید به گزارش مالی حکومت ایالات متحده در سال 2009). بر این اساس دلار ایالات متحده را می‌توان واحد حساب (unit of account) ایالات متحده‌ی امریکا در نظر گرفت.

ریشه‌شناسی دلار

کلمه‌ی «دلار» یکی از کلماتی است که در پاراگراف اول بخش 9 از سرفصل اول قانون اساسی آمده است. در آنجا کلمه‌ی dollars به سکه‌ی دلار اسپانیایی (Spanish milled dollar) دارد، که سکه‌ای بوده با ارزش پولی 8 واحد پولی اسپانیا که به آن رئالس (reales) گفته می‌شد. در سال 1792 کنگره‌ی ایالات متحده برنامه‌ی اقدام ضرب پولی را به تصویب رساند. بخش 20 این برنامه‌ی اقدام تصریح می‌کند «پول مورد محاسبه در ایالات متحده‌ بایستی به صورت دلار یا اجزای آن بیان شود... و تمام حساب‌ها در ادارات عمومی و تمام اقداماتی که در دادگاه‌های ایالات متحده‌ انجام می‌شوند باید در پیروی از این رویه باشند». به عبارت دیگر این برنامه‌ی اقدام دلار ایالات متحده را به عنوان واحد ارزی (unit of currency) ایالات متحده تعیین می‌کند.