تاریخ سکه‌ی دلار

سکه‌ی دلار امریکایی (dollar coin) ابتدا بر اساس ارزش و ظاهر دلار اسپانیایی (Spanish dollar) یا سکه‌ی هشت‌تایی که در آمریکای اسپانیایی (Spanish America) از قرن 16 تا 19 متداول بود ساخته شد. اولین سکه‌های دلار توسط ضرابی ایالات متحده (United States Mint: تاسیس 1972) ساخته شدند. این سکه‌های دلار از نظر اندازه و ترکیب شبیه به دلار اسپانیایی بودند و در پرو و مکزیک ضرب شدند. دلار اسپانیایی، دلارهای نقره‌ای امریکایی، و بعدتر پزوی نقره‌ای مکزیکی در کنار یک‌دیگر در ایالات متحده جریان داشتند. دلار اسپانیا و پزوی مکزیکی تا زمان برنامه‌ی اقدام ضرب سکه 1857 (Coinage Act of 1857) به عنوان پول رایج در ایالات متحده گردش داشتند. سکه‌های کولونی‌های مختلف نیز رایج بودند. سکه‌ی دلار لیون (lion dollar) در کولونی دویچ نیوندرلندز (نیویورک) محبوب بود، اما این سکه در تمام کولونی‌های انگلیسی در طول قرن 17 و 18 نیز رایج بود. نمونه‌هایی که بین کولونی‌ها رایج بودند معمولا طوری ساییده می‌شدند که طرح آنها به تمامی قابل تشخیص نبود، برای همین گاهی برای اشاره به آنها از عنوان «دلار سگ» استفاده شده.

وزن فلز

طبق قانون ضرب سکه‌ی دلار 1972 وزن دلار امریکا بر پایه دلار اسپانیایی و 371 گِرِین (grains) و 4 شانزدهم یک گرین نقره‌ی خالص یا 416 گرین (27.0 گرم) نقره‌ی استاندارد تعیین شده است. در این قانون برای سکه‌ی «عقاب» 247 گرین و 4 هشتم یک گرین یا 270 گرین از طلا (باز هم با توجه به خلوص) تعیین شده است.

چهره‌ها

پول اولیه امریکا چنان که امروز مرسوم است تصویر صورت رئیس‌ جمهور را نشان نمی‌داد؛ هر چند که امروز، طبق قانون، تنها چهره‌ی یک متوفی می‌تواند بر روی پول امریکا چاپ شود. در واقع حکومت تازه‌ تاسیس امریکا هویت خود را برعلیه چاپ تصویر چهره‌ی رهبران بر روی پول، که عملی شبیه به سیاست‌های پادشاهی‌های اروپایی می‌شد تعریف می‌کرد. این پولی که ما امروز می‌شناسیم، چهره‌های چاپ شده روی خود را به تازگی و از اوایل قرن 20 به دست آورده. تا پیش از آن «کله»هایی که روی آن چاپ می‌شد شامل تصویر پیکرهای نشسته و ایستاده‌ی اسطوره‌های یونانی و رومی و ترکیب آنها با بومیان امریکایی بود. آخرین سکه‌هایی که به شخصیت‌های تاریخی امریکا برگردانده شدند در سکه‌ی دایم 1946 (روزولت) و سکه‌ی دلار 1971 (آیزنهاور) تغییر کردند.

اسامی مستعار دلار

اصطلاح عامیانه‌ی «باک(ز)» معمولا برای اشاره‌ به دلار کشورهای مختلف، از جمله دلار امریکا مرسوم است. این اصطلاح که به قرن 18 برمی‌گردد، احتمالا متاثر از تجارت چرم دوره‌ی استعمار است. همچنین، احتمال هم دارد که از یک اصطلاح در بازی پوکر برگرفته شده باشد. «پشت‌سبز» (Greenback) هم اسم مستعار دیگری است که به خصوص در قرن 19 به دلار تقاضایی (Demand Note) که آبراهام لینکلن برای تامین مالی هزینه‌های جنگ داخلی برای شمالی‌ها ساخته بود اشاره داشت. دلار تقاضایی اصلی در رنگ‌ سیاه و سبز در پشت آن چاپ شده بود. هنوز هم از این اصطلاح برای اشاره به دلار امریکا استفاده می‌شود. اسم‌های دیگر دلار شامل اینها می‌شود: «سبزرشوه» (greenmail)، «سبز»، «رئیس‌جمهورهای مرده» (به این خاطر که تصویر رئیس‌جمهورهای متوفی روی کاغذهای دلار چاپ می‌شود).

اسامی مستعار رقم‌دار

یک «گرند» (grand) که گاهی به سادگی به صورت «جی» مخفف می‌شود، یک اصطلاح متداول برای اشاره به 1000 دلار است. پس‌وند «کِی» (K or k: برگرفته از Kilo، کیلو) هم یک اصطلاح متداول دیگر برای اشاره به این مقدار (مثل «$10k» که یعنی 10000دلار) است. در هر حال دلار 1000 دلاری دیگر مورد استفاده‌ی عام نیست. اصطلاحات «هنگفت» یا «دسته» هم هستند، که معمولا برای اشاره به دسته‌ی چندتایی 1000دلار (مثل «پنجاه دسته» به معنای 50000دلار) به کار می‌رود.

برای اشاره به اسکناس 100دلاری از اسامی مستعاری مثل «بنجامین»، «بنجی»، «بن»، یا «فرانکلین» (اشاره به بنجامین فرانکلین Benjamin Franklin)، «سی کاغذی» (C عدد رومی برای 100 است)، «اسکناس قرن»، یا «بیل» (bill، مثل «دو بیل» یعنی 200دلار) استفاده می‌شود.

به اسکناس 50 دلاری گه‌گاه یک «چوب» یا یک «گرنت» (اشاره به تصویر اولیس. اس. گرنت Ulysses S. Grant) می‌گویند. اسکناس 20دلاری اسم‌های مستعاری مثل «جفت چوب‌بند» (double sawbuck)، «جکسون» (اشاره به تصویر Andrew Jackson)، یا «جفت عقاب» دارد. اسامی مستعاری مثل «چوب‌بند»، «ده خال»، یا «همیلتون» (اشاره به تصویر Alexander Hamilton) برای ارجاع به 10دلاری کاربرد دارند. 5دلاری اسم‌هایی مثل «لینکلن»، «بال‌»، «پنج‌خونه» و «پنج‌ خال» دارد. اسکناس کم‌کاربرد 2دلاری هم با اسامی مستعاری مثل «دولو»، «تام»، و «جفرسون» (اشاره به Thomas Jefferson) شناخته می‌شود. 1دلاری هم به «تک» یا «باک» معروف است.

همچنین به دلار با اصطلاح «استخوان» یا به صورت جمع «استخوان‌ها» هم اشاره می‌شود. طرح‌های جدیدتر دلار، با تصاویر صورت‌هایی که روی تمام کاغذ می‌نشینند به جای اینکه در قاب قرار بگیرند نیز با اسم‌هایی مثل «صورت بزرگ» یا «پول مونوپولی» صدا می‌شوند.

اسم مستعار خارجی

«پیاست» (Piastre) کلمه‌ی فرانسوی سنتی برای اشاره به دلار امریکا در زبان فرانسوی است. در فرانسوی مدرن از خود کلمه‌ی دلار استفاده می‌شود. پیاست امروزه تبدیل به اصطلاحی عامیانه برای اشاره به دلار در سرزمین‌های فرانسوی زبان، به ویژه‌ هایتی شده است.