در حالی که بیت‌کوین مدت‌ها در صحنه‌ی ارز رمزگذاری شده غالب بوده، مطمئنا در این صحنه تنها نیست. اتروم (Ethereum) یک پروژه‌ی مرتبط با ارز رمزگذاری شده‌ی دیگر است که به خاطر ویژگی‌ها و کاربردهای بیشتری که دارد بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
اتروم: بیشتر از فقط پول
اولین چیز در مورد اتروم اینکه فقط یک ارز دیجیتالی نیست. اتروم یک پلاتفرم زنجیره‌ی‌قطعه است که چندین جنبه دارد. اتروم قراردادهای هوشمند، ماشین مجازی اتروم (EVM) و از ارز دیجیتالی خود که اتر (ETH) خوانده می‌شود برای قراردادهای شخص-به-شخص استفاده می‌کند.
قراردادهای هوشمند اتروم از اپلیکیشن‌های ذخیره‌ی زنجیره‌ی‌قطعه برای مذاکره و تسهیل قرارداد بهره می‌برند. مزیت این قراردادها در این است که زنجیره‌ی‌قطعه روشی مرکززدوده برای تائید و اجرای آنها استفاده می‌کند. این جنبه‌ی مرکززدوده باعث می‌شود کلاه‌برداری یا سانسور به شکلی باور نکردنی سخت شود. هدف از قراردادهای هوشمند اتروم تامین امنیتی بیشتر از قراردادهای سنتی و پایین آوردن هزینه‌های جانبی است.
قراردادهای هوشمند از طریق اتر، یعنی ارز رمزگذاری شده بر پایه زنجیره‌ی‌قطعه‌ی اتروم تامین می‌شوند. اتر، مثل هر دارایی رمزگذاری شده‌ی دیگر، در کیف پول‌های اتروم، که به شما امکان ساختن و استفاده از قراردادهای هوشمند را می‌دهد نگهداری می‌شود. نیویورک تایمز این سیستم را چنین توصیف می‌کند:
«یک کامپیوتر مشترک تک که به وسیله‌ی شبکه‌ی کاربران کار می‌کند و بر روی آن منابع تقسیم شده و برای آنها از طرف اتر پرداخت می‌شود.»
کارگذاری قراردادهای هوشمند با رمزگذاری ارزی خاص خودتان
اتروم به شما امکان می‌دهد تا توکن‌های دیجیتالی بسازید که می‌توانند برای نمایندگی سهام و دارایی‌های مجازی، اثبات عضویت و مواردی دیگر به کار بروند. این قراردادهای هوشمند با هر کیف پول سازگار هستند، و با صرافی‌هایی که از یک رابط نرم‌افزاری سکه استفاده می‌کنند هم تطبیق دارند. می‌توانید کد (code) را از روی وبسایت اتروم کپی کنید و بعد از توکن‌های خود برای خیلی از مقاصد، از جمله نمایندگی سهام، فرم‌های رای‌گیری و همچنین جذب سرمایه استفاده کنید. می‌توانید مقدار مشخصی از توکن‌های در گردش داشته باشید و یا اینکه مقدار نوسان‌داری از آنها را بر پایه قواعد از پیش موجود داشته باشید.
وقتی اتروم دارید نیازی به کیکستارتر ندارید
یکی از ویژگی‌های عالی اتروم این است که به توسعه‌دهندگان وسیله‌ای برای جذب سرمایه برای نرم‌افزارهای گوناگون می‌دهد. برای پروژه‌ی جدیدی که دارید می‌توانید یک قرارداد تنظیم کنید و به دنبال تعهدات پرداختی از سوی جامعه باشید. پولی که جذب می‌شود تا زمانی که هدف متحقق شود یا تاریخی که بر روی آن توافق شده نگه داشته می‌شود. اگر هدف برآورده نشود پولی که افراد پرداخته‌اند به آنها بازگردانده می‌شود، و اگر پروژه موفق باشد به آن می‌رسد. بیرون انداختن کیکستارتر به معنای کنار گذاشتن شخص ثالث در کنار قواعد و هزینه‌هایی است که ایجاد می‌کنند (با حساب حق‌الزحمه‌های پردازش، کیکستارتر می‌تواند تا 10% بودجه را به خود اختصاص دهد).
گریز از ساختار مدیریت سنتی با ساماندهی‌های خودمختار دموکراتیک
اتروم نه فقط در یافتن منابع به شما کمک می‌کند، بلکه همچنین می‌تواند ساختاری برای ساماندهی ارائه دهد که ایده‌ی شما را روی زمین قرار می‌دهد. می‌توانید از افرادی که پشتیبان پروژه‌ی شما هستند پیشنهاداتی جمع‌آوری کنید و بعد درباره اینکه چطور باید پیش بروید رای‌گیری کنید. این یعنی می‌توانید از هزینه‌های یک ساختار سنتی، مثل استخدام مدیران و انجام کارهای کاغذی گریز بزنید. همچنین اتروم پروژه‌ی شما را در مقابل تاثیرات بیرونی محافظت می‌کند، و این در حالی است که شبکه‌ی مرکززدوده‌ی آن به معنای رویارو نشدن با تعطیلی‌های کاری موقت است.
جزئیات دقیق‌تر: تفاوت‌های اتروم و بیت‌کوین
جنبه‌های جزئی زیادی وجود دارند که بین این دو پروژه‌ی مبتنی بر زنجیره‌ی‌قطعه متفاوت هستند. زمان قطعه‌سازی (block) متوسط بیت‌کوین حدود 10 دقیقه است، در حالی که در اتروم هدف 12 ثانیه برای به‌روزسازی تعریف شده. این زمان سریع توسط پروتکل شبح (ghost) اتروم فعال شده است. زمان قطعه‌سازی تندتر به معنای سریع‌تر بودن تائید کردن‌ها است. هر چند که قطعه‌های یتیم بیشتری هم در آن وجود دارد.
تفاوت کلیدی دیگر میان آنها شامل ظرفیت پولی آنها می‌شود. بیش از دو سوم بیت‌کوین‌های در دسترس از قبل کاویده شده و بیشتر آنها به نفع کاوندگان قدیمی‌تر هستند. اتروم سرمایه‌ی افتتاح خود را از طریق یک پیش‌فروش به دست آورد و تنها در حدود نیمی از سکه‌های آن بعد از گذشت پنج سال از فعالیتش به فروش خواهد رفت.
پاداش کاویدن بیت‌کوین هر چهار سال توزیع می‌شود که اخیرا به ارزش حدود 12.5 میلیون بیت‌کوین رسید. اتروم به کاوندگان بر اساس الگوریتم گواهی-کار خودش که اتهش Ethash نام دارد، با پنج اتر برای هر قطعه پاداش می‌دهد. اتهش یک الگوریتم هش‌زدن سخت حافظه است، که کاویدن مرکززدوده را در کاربران تشویق می‌کند، که ASICs هایی که بیت‌کوین ارائه می‌دهد نسبت به آن مرکزگرایی بیشتری دارند.
همچنین بیت‌کوین و اتروم معاملات به روش‌های متفاوتی هزینه‌گذاری می‌کنند. در اتروم به این فرایند گاز (Gas) گفته می‌شود و هزینه‌ی معاملات بسته به ذخیره‌سازی، پیچیدگی، و استفاده از پهنای باند مورد نیاز آنها است. در بیت‌کوین معاملات به واسطه‌ی اندازه‌ی قطعه محدود می‌شوند و با یکدیگر رقابت دارند.
اتروم از کد داخلی کامل تورینگ خود بهره می‌برد، که به این معنا است که هر چیزی می‌تواند از طریق توان محاسبه‌ی کافی و زمان کافی محاسبه شود. بیت‌کوین این قابلیت را ندارد. در عین حال که مزیت‌های مشخصی در سیستم تورینگ کامل وجود دارد، پیچیدگی آن منجر به عوارض امنیتی هم می‌شود که حمله‌ی دائو (DAO attack) در ماه ژوئن به آنها نسبت داده می‌شود.
اتروم و بیت‌کوین: دو چارپای خیلی متفاوت!
در حالی که بسیاری به مقایسه‌ی جنبه‌ی ارز رمزگذاری شده‌ی اتروم و بیت‌کوین می‌پردازند، واقعیت این است که آنها پروژه‌های یکسره متفاوتی هستند و اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. بیت‌کوین به عنوان یک ارز دیجیتال به نسبت پایدار پدیدار شد، در حالی که اتروم محدوده‌ی بزرگ‌تری را هدف می‌گیرد، که در آن اتر تنها یکی از اجزا برای به کارگیری قراردادهای هوشمند است.
منبع: هافینگتون‌پست